فصلنامه علمی مرمت و معماری ایران
شماره هاي اتي
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
کورش مؤمنی*1 
، مهدی پیرحیاتی2 ، حسنا محمد اصلانی2
، مهدی پیرحیاتی2 ، حسنا محمد اصلانی2
1- دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول ، K_momeni@modares.ac.ir
2- دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول
2- دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول
چکیده: (411 مشاهده)
معماری بناهای صنعتی همواره مسأله بسیار مهمی در توسعه اقتصادی جامعه است. یکی از عوامل بهبود و ارتقای بناهای صنعتی، شناخت ساختار و درک فضاییِ بناهای صنعتی گذشته است. اطلاعات مختصری در مورد بناهای صنعتی معماری گذشته ایران در دسترس است و به این مقوله بسیار کمتر پرداخته شده است. تولید ماده روغنی که در چراغ‌های مخصوص ریخته شده و روشنایی کمابیش مطلوبی را ایجاد می‌کرد سبب ساخت کارخانه‌های صنعتی کوچکی به نام عصار خانه در معماری سنتی ایران شد. عصارخانه ها عملکردی ساده و درعین‌حال پیچیده دارند. یکی از اصلی ترین روش ها برای سنجش ساختار فضایی محیط، مفهوم پیکره بندی فضایی می باشد. این مفهوم تأیید می کند که خوانایی ساختار فضایی یک بنای صنعتی تأثیر قابل توجهی بر عملکرد آن دارد. این پژوهش بر آن است تا ساختار فضایی عصارخانه‌های شهرهای اصفهان و نجف‌آباد را به عنوان نمونه‌هایی که در همان شکل و فضا تا حدود زیادی به‌صورت دست‌نخورده باقی‌مانده‌اند مورد سنجش قرار دهد. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و در ادامه خوانش ساختار فضایی عصارخانه‌ها و جهت تحلیل پیکره‌بندی فضایی آنها از نرم‌افزارهای Agraph و Depth Map بهره‌‌‌‌‌‌گیری شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که یکپارچگی فضای مرکزی عصارخانه و نقش آنها به عنوان فضای اتصال دهنده یا رابط و همچنین کوتاه بودن فاصله فضاها از یکدیگر در جهت کاهش خستگی ناشی از طی‌کردن مسیرهای مختلف در ساختار فضایی عصارخانه ها و عملکرد آن موثر بوده اند.
شماره‌ی مقاله: 158
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |