- فصلنامه علمي

یکی از مهم‌ترین فضاهای عمومی که کودکان با آن سروکار دارند، فضاهای آموزشی و از ابتدایی‌ترین این فضاها، پیش‌دبستانی است. تعلق کودکان به پیش‌دبستانی‌ها بر آینده کودکان در جهت ارتقاء آموزش‌وپرورش آنان، تأثیرگذار است. در ایران و درزمینهٔ ایجاد و ارتقاء تعلق به فضاهای آموزشی مختص به کودکان تحقیقات زیادی انجام‌شده است، ولی تحقیقاتی که کودکان به‌عنوان منبع اصلی داده‌های کیفی در آن مشارکت داشته باشند، محدود است. هدف این تحقیق، دستیابی به عوامل و سپس راهبردهای طراحی، جهت تعلق کودکان پسر به فضاهای پیش‌دبستانی شهر اصفهان‌ است که با کمک روش تحقیق ترکیبی و چهارمرحله‌ای، به‌دست آمد. سه مؤلفه اصلی تعلق به مکان؛ ویژگی‌های محیطی، فردی و تعاملات فردی و اجتماعی است که از مرحله اول و با کمک منابع کتابخانه‌ای و تحلیل محتوای آن‌ها حاصل شد. سپس در مراحل بعدی با تأکید بر این سه مؤلفه اصلی، بخشی از راهبردهای طراحی با کمک ترسیم تصاویر ذهنی و مصاحبه‌های باز با کودکان و بخشی دیگر از این راهبردها با پرسش و پاسخ از خبرگان معماری و مربیان و روانشناسان کودک حاصل شد. توجه به فضای باز و طبیعی، حضور طبیعت، آب و نور طبیعی در فضای داخلی، حیات‌وحش، فضایی برای فعالیت بدنی، استفاده از تکنولوژی جهت ایجاد سرگرمی، فضاهایی جهت بروز احساسات و همانندسازی کودکان با محیط‌های مطلوب، فضاهایی برای حفظ هویت و رشد کودک و خیال‌پردازی، تعاملات، مشارکت و اکتشاف کودک از سه مرحله اول تحقیق حاصل شد. احاطه فضای بازی کودکان با سبزینگی ضمن نظارت، ارتباط بصری به فضای سبز در فضاهای اصلی مدرسه، نفوذ سبزینگی خارج کلاس به داخل، مشارکت کودکان در کاشت و نگهداری فضای سبز و نگهداری از جانداران و آبزیان و وجود بازشوهای وسیع برای دید به محوطه از راهبردهای طراحی با اولویت‌های بالاتر در فضاهای داخلی و خارجی مدرسه از دید معماران، مربیان و روان‌شناسان کودک، در انتهای مرحله چهارم است.

واژه‌های کلیدی: تعلق به مکان، ویژگیهای فردی، ویژگی‌های کالبدی محیط، تعاملات، پیش‌دبستانی

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---