در روند مرمت بناهای تاریخی، قبل از تهیه طرح مرمت، آسیب­‌شناسی ضروری و ناگزیر می­‌باشد. به عبارتی آسیب­‌شناسی دقیق و صحیح، موفقیت طرح مرمت را تضمین خواهد نمود. فرآیند آسیب­‌شناسی عملی تحلیلی بوده که می­‌بایست متکی بر استدلال­‌های قوی و صحیح باشد تا نتیجه مطلوب حاصل آید. از جمله آسیب­‌هایی که نیازمند استدلال و بررسی­‌های تحلیلی می­‌باشد، ترک­‌های ناشی از نشست در دیوارها است. با وقوع نشست تعادل نیرویی بنا برهم خورده و متعاقب آن ترک­‌ها ایجاد می­‌شوند. از سوی دیگر ترک­‌ها در دیوارها می­‌توانند افزون بر تاپایداری ناشی از نشست، پایداری و تعادل سازه بنا را به مخاطره انداخته و با کاهش مقطع مقاوم دیوار، روند تخریب بنا را  تسریع نمایند. لذا همواره مطالعه تحلیلی و استاتیکی ترک­‌های ناشی از نشست در دیوارها از اهمیت ویژه و جایگاه خاصی برخوردار بوده است. به همین علت محققین مختلفی به مطالعه و تحلیل استاتیکی ترک­‌های ناشی از نشست پرداخته و برای تشخیص و تحلیل آن­ها، نسبت ­ها و روابطی بر مبنای طول نشست و ارتفاع دیوار بدون بازشو به دست آورده‌اند. لیکن همواره این سوال مطرح می‌باشد که آیا روابط به دست آمده برای تحلیل ترک‌های ناشی از نشست دیوار بدون بازشو کفایت می‌کند؟ به عبارت دیگر آیا حالت‌های دیگری از نشست و روابط مربوط به آن وجود دارد که تا کنون مطالعه نشده باشد؟

به همین جهت در پاسخ به سوال فوق، این پژوهش با هدف یافتن روابط جدید برای گسترش و تکمیل روابط و نسبت‌های موجود در ترک‌های ناشی از نشست دیوار بدون بازشو انجام شده است.

روش تحقیق در انجام این پژوهش به صورت مطالعات تئوری و تحلیل استاتیکی می‌باشد و سعی شده در ارتباط و اتصال با پژوهش‌های دیگر محققین باشد.

بر اساس پژوهش انجام شده، می‌توان حالت دیگری از نشست دیوار بدون بازشو را علاوه بر حالت‌هایی که دیگر پژوهشگران مورد مطالعه قرار داده‌اند در نظر گرفت. هم‌چنین با تعریف و تحلیل مدل استاتیکی مناسب، روابط و نسبت‌های جدید به همراه شکل ترک‌ها به دست آمده و مشخص گردید که شکل ترک بستگی به طول ناحیه نشست دارد.