شماره هاي اتي
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه صنعتی شاهرود ، Islamkarami@shahroodut.ac.ir
2- دانشگاه آزاد اسلامی
2- دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (562 مشاهده)
امروزه بهرغم پیشرفت تکنولوژی و گسترش شتابان شهرنشینی، شهرها بخصوص محلات شهری با مشکلات عدیدهای روبرو هستند. استفاده از وسایل نقلیه موتوری بهجای پیادهروی، در دنیای امروزی تبدیل به یک هنجار شهرنشینی شده است و در پی آن مسکنهای پراکنده با هستههای متعدد در خارج از محور پیادهروی احداث گردیده که توسعه گسترده و سبک زندگی ناپایدار را به دنبال داشته است؛ در این رابطه محلات، پایداری و جذابیت خودشان را از نظر زندگی سالم از دست دادهاند، به نظر یکی از راهحلها، استفاده از قابلیت پیادهروی محلات است که میتواند به ارتقا کیفیت محلات از منظر پایداری منجر شود. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل پایداری محلات با تمرکز بر قابلیت پیادهروی با توجه به نیازهای شهروندان از نظر کیفیت زندگی در محله چرنداب شهر تبریز میباشد و به دنبال پاسخِ این سوال است که آیا برنامهریزی و طراحی محله با قابلیت پیادهروی به پایداری محله چرنداب منجر شده است؟ روش تحقیق ترکیبیِ از کمی و کیفی با استفاده از راهبردهای همبستگی و تحلیل محتوا و ابزارهای پرسشنامه و مصاحبه است. حجم نمونه پرسشنامه از طریق فرمول کوکران بدست آمد و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرمافزار SPSS و Amos استفاده گردید، حجم نمونه مصاحبه، 12 نفر از متخصصین تعیین و برای تحلیل دادهها از نرمافزار Maxqdaبهره گرفته شد. یافتهها نشان داد، از نظر ساکنین در پایداری محله چرنداب با قابلیت پیادهروی، عامل حق انتخاب بیشترین و عامل پاسخگویی مکان کمترین تاثیر را داشته است و نیز بین ادراک منفی و ادراک مثبت متخصصان تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین شرایط موجود طراحی محله چرنداب فاقد بستر مناسب و امکان ترغیب زیست مبتنی بر پیاده‌مداری و زندگیپایدار است. با توجه به نتایج پرسشگری ساکنین و مصاحبه متخصصین، بهمنظور پایداری محلات بکار بردن اصل سازگاری در طراحی محله با قابلیتپیادهروی با تاکید بر حق انتخاب کاربران موثر و ضروری است.
شماره‌ی مقاله: 78
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
