امروزه به علت رشد روزافزون مصرف انرژی در جهان به همراه کمبود منابع سوخت‌های فسیلی و آلودگی‌های شدید زیست محیطی ناشی از احتراق آن‌ها، ضرورت به‌ کارگیری انرژی‌های تجدیدپذیر، افزایش یافته است. از این رو، استفاده از سیستم‌های غیر‌‌فعال¹ به منظور بهبود شرایط محیطی، می‌تواند راهکاری مناسب در جهت تحقق این هدف باشد. استفاده از این گونه سیستم­ها در معماری ایرانی سابقه بسیار طولانی داشته که در قالب عانصر گوناگون و متناسب با بستر و اقلیم هر منطقه، ظهور و بروز یافته است. این در‌حالی است که عملا در معماری معاصر ما، راهکارهای با ‌‌‌‌‌‌‌‌ارزش معماری ایرانی و عناصر بومی آن نادیده گرفته می­شوند. هدف از این پژوهش، تحلیل و بررسی رفتار مدول­های طراحی شده براساس کارکرد اقلیمی شناشیر² به عنوان یکی از عناصر معماری بومی شهر بوشهر می­باشد. تا از این طریق بتوان به راهکاری جهت بهبود شرایط محیطی و رسیدن به آسایش حرارتی در فضاهایی با ابعاد بزرگ که امکان استفاده از سیستم‌های تهویه مطبوع در آن‌ها وجود ندارد، دست یافت. در این پژوهش، ابتدا به معرفی مختصری از شناشیر پرداخته می­شود، سپس رفتار مدول‌های الهام برگرفته شده از این عنصر در نرم­افزار فلوئنت³ که نرم‌افزاری در زمینه دینامیک سیالات محاسباتی (CFD) است مورد تحلیل قرار می­گیرد. براساس تحلیل‌های انجام شده، این مدول‌ها با تنگ کردن مجرای عبوری جریان هوا باعث کاهش فشار هوا و افزایش سرعت آن در مجرای خروجی می­شوند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل­ دیوار ساخته شده به وسیله این مدول‌ها و بخشی از فضای پشت آن­ها نشان­دهنده‌ی تاثیر قابل توجه مدول­های طراحی شده بر تهویه طبیعی⁴ و افزایش سرعت جریان هوا در فضاهایی با ابعاد بزرگ همانند سوله‌های صنعتی، پالایشگاه‌ها و غیره است که موجب تقیلیل شرایط سخت محیطی و برقراری آسایش اقلیمی برای کارکنان و استفاده­کنندگان این گونه از فضاها می‌شود.