فصلنامه علمی مرمت و معماری ایران
شماره هاي اتي
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، yaserhamzavi99@gmail.com
چکیده: (312 مشاهده)
هر کدام از آرایههای معماری در یک فضا یا بنای مشخص، جهت مرمّت باید با آرایههای معماری اطرافش دیده شود و مورد بررسی قرار گیرد. نباید هرکدام از آرایههای معماری یا بخشی از آن را بصورت جداگانه و انفرادی دید و در مورد آن در خصوص مداخلههای مرمتی و چگونگی نمایش، تصمیم‌گیری نمود و یا اینکه از ساختار معماری جدا کرد و در مکان دیگری در معرض نمایش قرار داد. با تکیه بر مطالعات و بررسیهای انجام شده در پژوهش حاضر، این نظریه در خصوص گونهای از دیوارنگارهها نمیتواند بدون بروز مشکل اعمال شود. دیوارنگارههای بومپارچهای که همسو و هماهنگ با ساختار معنایی فضای معماری نیستند، از این قاعده مستثنی میشوند. در این خصوص پرسشهایی مطرح میشود: ارتباط و تأثیر نیت خالق اثر و چگونگی خلق دیوارنگارههای بومپارچه در چگونگی مرمت و نمایش آنها چیست؟ نظریۀ نحو، چه جایگاهی در حوزۀ حفاظت و مرمت دیوارنگارههای بومپارچه میتواند داشته باشد؟ در این راستا هدف از پژوهش پیشرو، تبیین نظریه نحو در حوزۀ حفاظت و مرمت آرایههای معماری ایران و بهویژه دیوارنگارههای بوم‌پارچۀ ایران با توجه به ویژگی دوگانۀ این آثار و همچنین تفسیر مناسب و متناسب نظریۀ نحو است. در پژوهش حاضر با تدقیق مفهوم نحو به مطالعۀ منابع مکتوب در این خصوص پرداخته شده تا بتوان با توجه به ویژگی دوگانۀ دیوارنگارههای بومچه، ارتباط این آثار را با ساختار معنایی فضای معماری بررسی کرد. پژوهش پیشرو یک پژوهش توسعه‌ای است و نوع پژوهش پیشرو از نظر هدف، یک پژوهش کاربردی-توسعه‌ای است. در نتیجۀ پژوهش حاضر، دیوارنگارههای بومپارچه از نظر چگونگی ارتباط با ساختار معنایی فضای معماری به دو دسته تقسیم میشوند. دیوارنگارههای بومپارچهای که همسو و هماهنگ با ساختار معنایی فضای معماری نیستند نظریۀ نحو در مورد این آثار لازم الاجرا نیست. نظریه نحو، به عنوان رویکردی نوین در مرمت دیوارنگارههای بومپارچه، میتواند به حفظ و تقویت ساختار و سازماندهی درونی این آثار ارزشمند کمک کند.
شماره‌ی مقاله: 165
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |