1- دانشگاه تهران
2- دانشگاه تهران ، sarafadaei@ut.ac.ir
چکیده: (24 مشاهده)
رویکرد حفاظت و توسعه یکپارچه هرچند مفهومی جامع را به خود اختصاص میدهد اما همچنان در معرض چالشهای دوگانه "حفاظت" و "توسعه" قرار دارد که خود نشاندهنده ضعفهای ساختاری در این رویکرد است. از مهمترین این ضعفها، نادیده انگاشتن جوامع در مدیریت تغییرات ناشی از حفاظت و توسعه و توانایی جامعه، به خصوص جامعه محلی در یکپارچهسازی حفاظت و توسعه است. این پژوهش سعی دارد با معرفی رویکرد نوین حفاظت و توسعه جامعهمبنا، به تعادلبخشی حفاظت و توسعه میراث شهری با تاکید بر برنامهریزی مشارکتی بپردازد. از این رو، هدف اصلی پژوهش دستیابی به چارچوب مفهومی حفاظت و توسعه جامعهمبنا بوده و نیل به آن مستلزم پاسخدهی به این سوال است که اصول و مولفههای تاثیرگذار در رویکردهای "حفاظت و توسعه یکپارچه" و "مشارکت اجتماعی" چیست؟ و همپیوندی آنها چگونه میتواند مبنای ایجاد رویکردی واحد در مدیریت میراث شهری باشد؟ با توجه به سوالات مطرح شده، این مقاله روش کیفی را اتخاذ کرده و بر مبنای پژوهشها و نظریات پیشین ساختار یافته است. سازماندهی مطالعات پیشین و ارائه آن در قالب چارچوب مفهومی، از طریق راهبرد استدلال منطقی و با همپیوندی مولفههای شناسایی شده از سه متغیر "حفاظت و توسعه یکپارچه"، "برنامهریزی مشارکتی" و "حفاظت مشارکتی" بوده است. دستاورد این پژوهش، ارائه چارچوب حفاظت و توسعه جامعهمبنا بوده که در بر گیرنده معیارهای مشارکت جوامع در ذیل چهار اصل حفاظت و توسعه یکپارچه تدوین شده است. بر این اساس، اصول این چارچوب مستلزم 1- شناخت ارزش و اهمیت معنایی میراث از طریق بازتعریف ویژگیها، توانمندسازی مردم محلی و با تاکید بر دانش غیر تخصصی؛ 2- پایبندی به اصول مدیریت شهرهای تاریخی از طریق اطمینان از تحققپذیری، نظارت محلی و افزایش مسئولیتپذیری در مدیریت شهری؛ 3- پایبندی به اهداف توسعه پایدار از طریق کاهش نابرابریهای توسعه اجتماعی، ارتقای تعاملات اجتماعی و بازگرداندن سرزندگی به بافت شهری تاریخی و در نهایت 4- برطرفسازی تعارضات حفاظت و توسعه از طریق ایجاد گفتمان میان ذینفعان، متعادلسازی سیاستها در چارچوب تصمیمگیری و یکپارچهسازی حفاظت و توسعه متناسب با نیازها، مسائل و مشکلات جامعه خواهد بود.
شمارهی مقاله: 152
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مرمت