فصلنامه علمی مرمت و معماری ایران
شماره هاي اتي
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه یزد ، poursarrajian@yazd.ac.ir
چکیده: (531 مشاهده)
حفاظت و توسعه مکان‌های تاریخی در ذیل حس‌های روان‌شناختی وابستگی به مکان و دلبستگی به مکان شکل می‌گیرد. وابستگی به مکان تعهد «نیازمحور» و «مکان‌محور» را شکل می‌دهد که متکی بر ارزش‌های استاندارد و کارشناسانه است و دلبستگی به مکان منجر به تعهد «عاطفه‌محور» و «انسان‌محور» می‌شود که متکی بر عواطف انسانی برانگیخته شده در تجربه مکان در زمان است. بر این اساس، مقاله پیش‌رو درصدد است سیاست‌های حفاظت و توسعه مکان تاریخی را از نگرش فرد دلبسته به مکان توصیف کند و تفاوت آن‌ها را با سیاست‌های کارشناسانه متکی بر وابستگی بر مکان مورد بحث قرار دهد. در راستای دستیابی به این هدف، از رویکرد کیفی، راهبرد نمونه‌موردی، روش تحلیل محتوای کیفی هدایت‌شده و شیوه مصاحبه نیمه‌ساختاریافته چهره‌به‌چهره از نمونه هدفمند افراد دلبسته به مسجد امیرچقماق یزد به‌عنوان معماری تاریخی شناخته‌شده استفاده شد. یافته‌ها تفاوت‌های اساسی را بین سیاست‌ها و معیارهای حفاظت و توسعه مکان تاریخی در نگرش فرد وابسته و دلبسته از لحاظ نوع، اولویت، هدف و مقاصد نشان می‌دهد. فرد دلبسته سیاست و معیارهای توسعه را در راستای حفاظت، با محوریت انسان و عواطف او با اولویت تقویت گره‌های عاطفی خود با مکان و زمینه‌سازی برای شکل‌گیری گره‌های عاطفی برای دیگر افراد، توصیف می‌کند و در مقابل، فرد وابسته سیاست و معیارهای توسعه را بر حفاظت ارجحیت داده و آن را نیازمحور در راستای تأمین نیاز اقتصادی و با اولویت معیار ایجاد سرزندگی اقتصادی تعریف کرده و حفاظت را جدای از توسعه با محوریت قابلیت‌های مکان در راستای حصول هدف توسعه و معیار آن در نظر می‌گیرد.
شماره‌ی مقاله: 170
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |