تا پیش از پیدایش مفهوم طراحی مولد، هوش مصنوعی حضور شایان توجهی در فرایند طراحی و به ویژه در مراحل آغازین که معمار با تصویری گنگ و مهآلود روبهروست، نداشتند و بیشتر در قالب نرمافزارهای دو و سه بعدی، او را در تکمیل ایدههای ابتدایی خود، همراهی میکردند. اما در سالهای اخیر با گسترش این مفهوم، حضور هوش مصنوعی در فرایند طراحی با دگرگونیهایی همراه شده است. امروزه الگوریتمها در این پوشش نوین، تلاش میکنند با در اختیار گذاشتن تمامی پاسخهای ممکن برای حل مسئله معماری، با سرعت و دقتی بالاتر از انسان، مسیر مبهم فرایند طراحی را برای معمار، روشن و شفاف سازند و با حضور خود از ابتدای فرایند، درشکلگیری ایدههای گوناگون او را یاری رسانند. از آنجا که مطالعات بسیاری از الگوریتمهای گوناگون، در موضوعات مختلف طراحی معماری استفاده کردند، پژوهش حاضر درصدد است در راستای دستیابی به نگاهی جامع، تحقیقاتی را که الگوریتمها را در فرایند طراحی مولد بهکار بردهاند، بررسی و از این رهگذر کاربست آنها را در موضوعات مختلف این فرایند شناسایی نماید. تمرکز این پژوهش بر تحقیقاتی است که از این روش در مراحل آغازین فرایند استفاده کردهاند. نحوه انتخاب این مجموعه بهصورت کتابخانهای بوده است. ابتدا تمامی تحقیقات مرتبط با کلیدواژههای معماری و هوش مصنوعی در بازه زمانی 1995 تا 2023 از پایگاههای معتبر استخراج شدند، مبتنی بر هدف مقاله، مجموع 73 مطالعه انتخاب و با توجه به موضوعات مطرح شده در پژوهشهای پیشین، در شش دسته شامل ایده و کانسپت، فرمیابی، طراحی سقف و نما، حجم بنا، جانمایی و پلان، تقسیمبندی و با رویکرد بررسی آخرین وضعیت و به روش تحلیل محتوا، تحلیل شدند. نتایج این مقاله بیانگر آن است که الگوریتمهای تکاملی بیشترین کاربرد را در طراحی مولد داشتهاند و به صورت مستقل در جهت یافتن بهینهترین ایده، کانسپت و جانمایی فضایی مورد استفاده قرار گرفتند؛ در دهههای اخیر و با پیشرفت الگوریتمهای نوظهوری مانند یادگیری عمیق، تمایل محققان به استفاده از آنها در طراحی مولد بیشتر شده و عمده کاربردشان بر بهینهیابی کانسپتهای حجم و پلان بوده است. همچنین گونه های ترکیبی این الگوریتمها با تکاملیها، نتایج مطلوبی در تولید محصول معماری به همراه داشته است.