سال 13، شماره 34 - ( تابستان 1402 )
جلد 13 شماره 34 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hoseinyzadeh S, Mirjany H, Nadimi H. The Explanation of effectiveness of student's lived experience in the architectural training process. mmi 2023; 13 (34)
URL: http://mmi.aui.ac.ir/article-1-1383-fa.html
URL: http://mmi.aui.ac.ir/article-1-1383-fa.html
حسینی زاده سعیده، میرجانی حمید، ندیمی حمید. تبیین جایگاه اثربخشی تجربه زیسته دانشجو در فرایند آموزش از طریق مصادیق معماری. نشريه علمي مرمت و معماري ايران. 1402; 13 (34)
سعیده حسینی زاده* 
1، حمید میرجانی2 ، حمید ندیمی3
1، حمید میرجانی2 ، حمید ندیمی3
1- دانشگاه پیام نور ، archisad@pnu.ac.ir
2- دانشگاه یزد
3- دانشگاه شهید بهشتی
2- دانشگاه یزد
3- دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (1488 مشاهده)
تجربه مصادیق معماری یکی از راهبردهای آموزش جهت کسب دانش معماری محسوب می‌شود. در برخی از رویکردهای آموزشی تجربه مشاهده صرف تلقی شده، در حالی که بر اساس رویکرد شناخت تن‌یافته تجربه هر محیط فیزیکی چیزی فراتر از مشاهده‌ی صرف است. مطابق این رویکرد عمیق‌ترین سطح تجربه محیط همان تجربه زیسته است که فرد محیط را با تمام وجود و در طول حیات روزمره خود تجربه و زیست می‌کند. با اتکاء به این رویکرد تجربه زیسته افراد تأثیر عمیقی بر شناخت محیط و نیز کسب دانشِ حاصل از این شناخت می‌گذارد. پژوهش حاضر به دنبال بررسی چگونگی تأثیر این تجربه بر فرایند آموزش به‌خصوص کسب دانش معماری توسط دانشجو است. بدین منظور با رجوع به مبانی شناخت تن‌یافته چارچوب نظری تدوین گردید تا در پرتو آن به پرسش‌های پژوهش پاسخ گفته شود: چگونه تجربه زیسته از مصادیق معماری شکل می‌گیرد؟ و تجربه زیسته دانشجو در فرایند آموزش معماری از طریق مصادیق چه جایگاه اثربخشی دارد؟ ابتدا بر اساس این چارچوب نظری، تعریف روشنی از تجربه‌ی زیسته و کارکرد آموزشی آن در حوزه‌ی معماری ارائه و مسیر تحقق آن شناسایی گردید. گردآوری اطلاعات این بخش از طریق مطالعه منابع مکتوب در حوزه‌ی شناخت تن‌یافته انجام شد. روش این پژوهش استدلال منطقی است و نوشتار حاضر به روش توصیفی-تحلیلی تنظیم شده است. برای استدلال مقدماتی از چیدمان منطقی آراء و نظریات حوزه‌ی شناخت تن‌یافته در چارچوب نظری فوق فراهم گردید تا بر اساس آن مجهولات (مثل پرسش‌های پژوهش) به معلوم (مثل پاسخ) تبدیل گردند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد تجربه به معنای مشاهده صرف مصادیق معماری که در اغلب دانشکده‌های معماری به‌عنوان راهبرد آموزشی کاربرد دارد به تنهایی نمی‌تواند به تجربه عمیق زیسته تبدیل شود. لازم است علاوه‌بر تغییر کیفیت تجربه به دیگر مؤلفه‌های اثرگذار نیز توجه شود تا بتوان تجربه مصادیق در حیات آکادمیک دانشجو را به تجربه زیسته او نزدیک و تجربه مصادیق را به یک راهبرد مؤثرتر در آموزش معماری تبدیل نمود. در صورت تحقق این امر مهم‌ترین جایگاه اثربخشی آن تسهیل فهم دانش معماری و کمک به ایجاد درک و فهم مشترک استاد و دانشجو نسبت به دانش معماری است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
