1- دانشگاه ارومیه ، mozaffarabbaszadeh@gmail.com
2- موسسه آموزش عالی آفاق ارومیه
چکیده: (144 مشاهده)
معماری میان افزا بهعنوان رویکردی عملی در جهت ایجاد ساختارها و سازمانهای جدید برای تأمین فضاهای قابلاستفاده در بافتهای تاریخی همواره مطرح بوده است که برخاسته از گرایشهای توسعه شهری میباشد و میتواند بهعنوان رویکرد طراحی در بافتهای تاریخی روستاها نیز مورداستفاده قرار گیرد. این پژوهش برای یافتن پاسخ به این سؤال که"با توجه به رویکرد معماری میان افزا چگونه میتوان در بافت تاریخی و سنتی روستاهای تاریخی مداخله کرد؟" انجامشده و با این فرض که بهکارگیری مدل میتواند باعث تأثیر عوامل چندوجهی مؤثر در طراحی در بافت روستایی گردد وعدم کاربست آن غفلت از برخی مؤلفههای مؤثر در این طراحی را در بر خواهد داشت. این امر ضرورت تدوین دستور کار برنامهریزی طراحی در بافت روستاهای تاریخی برای بهرهگیری از زیرساختها و ظرفیتهای موجود لازم مینماید. بدین ترتیب هدف پژوهش حاضر دستیابی و تدوین مدل دستور کار برنامهریزی طراحی بر اساس اصول معماری میان افزا در بافت روستاهای تاریخی و کاربست آن در نمونه موردی است. روش تحقیق این پژوهش از نوع کیفی-کمی است. در این میان مؤلفهها و الگوهای زمینه گرایی، شاخصههای فیزیکی و چندوجهی توسعه میان افزا و همچنین رویکردهای طراحی بناهای میان افزا در حوزه معماری در جهت نیل به این هدف موردبررسی و تحلیل قرار گرفت و مدل مستخرج از مبانی نظری به جهت آزمون برای طراحی اقامتگاه بوم گردی و گردشگری در روستای سپورغان شهرستان ارومیه به کار گرفتهشده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد بهکارگیری این مدل طراحی میتواند باعث تأثیر عوامل چندوجهی مؤثر، ازجمله الگوهای کالبدی-معماری و الگوهای محیطی-عملکردی در طراحی در بافت روستایی شده که علاوه بر حفظ ارزشهای میراث معماری زمینه با طبیعت آن نیز هماهنگ گردد.
شمارهی مقاله: 79
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي