این مقاله در رابطه با تعیین الگوی انتقال مؤثر در حفاظت و توسعهی منظر شهری تاریخی پرسش اصلی خود را مطرح مینماید. هدف بازشناسی سیر تحول رویکردهای حفاظت و توسعه به منظور تعریف الگوی انتقالی در حرکت از رویکرد یکپارچه به سوی رویکرد آرمانی میباشد. برای این منظور نخست مفهوم منظر شهری تاریخی به مثابه رویکردی نوین در حفاظت از میراث شهری مورد واکاوی قرار میگیرد؛ پس از آن جایگاه مفهوم مدیریت تغییر در رویکرد یکپارچهی حفاظت و توسعه تبیین و ضرورت تعریف یک الگوی انتقال در راستای رفع کاستیهای آن آشکار میگردد. بر این اساس سیر تحول رویکردهای حفاظت و توسعه در دو مرحلهی اصلی رویکرد مجزا و رویکرد یکپارچه دستهبندی میشود؛ سپس رویکرد آرمانی به عنوان رویکردی جامع که با بهرهگیری از مفهوم مدیریت تغییر و با عبور از فیلتر خودپالای فرهنگی مردمان بومی امکان متعادلسازی رویکردهای حفاظت و توسعه را فراهم میسازد، معرفی میگردد. الگوی انتقال پیشنهادی این مقاله با بهرهگیری از مؤلفههای انعطافپذیری، پویایی و فرآیندنگری در تعریف فیلتر خودپالای فرهنگی شکل یافته و زمینهی لازم را در حرکت به سوی رویکردی آرمانی که به واسطهی آن رویکردهای حفاظت و توسعه به صورت یک اقدام واحد در حد اعلای انطباق و سازگاری خواهند بود، سوق میدهد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |