درپی افزایش روزافزون زندگی متکی به خودرو، هر روزه نیاز به معابر و مسیرهایِ سواره‌رو جدیدی احساس می‌گردد. به همین دلیل بناها و میراث‌های ارزشمند تاریخی که در مسیر احداث این گذرها واقع‌اند، در معرض تخریب قرار دارند. این‌گونه برخوردهای نسنجیده که تنها زاییده‌ یک نوع تفکر و نیاز کارکردی است؛ باعث شکل‌گیری مفاهیمی ناشناخته از بافت‌های تاریخی شهرها می‌گردد. دستاورد این بی‌توجهی خدشه‌دارشدن هویت تاریخی و فرهنگی فضاهای شهرهای تاریخی ازجمله شهر تاریخی اصفهان است. یکی از نابهنجارترین نمونه این اقدامات و محور بحث اصلی این پژوهش، تخریب شبانه حمام تاریخی خسروآغا، برای احداث خیابان حکیم است؛ خیابانی که سال‌ها در کش و قوس احداث‌شدن، مترصد تخریب بنایی ارزشمند و تاریخی در محدوده دولت‌خانه صفوی و به انزواکشیدن آن بود. این پژوهش کیفی که با رویکردی تاریخی- توصیفی، براساس مطالعات کتابخانه‌ای و میدانیِ روند چگونگی احداث خیابان حکیم، دریده‌شدن بخشی از بافت تاریخی شهر اصفهان و تخریب بنای ارزشمند حمام خسروآغا را تشریح کرده با این هدف که خطوط معماری و تاریخی‌اش برای بار دیگر خوانا گردد. همچنین، هدف اصلی آن وجود امکان باززنده‌سازی حمام تاریخی خسروآغا با استناد به اسناد و مدارک به‌جامانده با‌توجه‌به قواعد و ضوابط منشورهای مرمتی است. با عنایت به این موضوعات، دستاورد پژوهش حاضر تأکید بر بازگرداندن هویت پایمال‌شده‌ بخشی از تاریخ معماری سرزمینمان با یکی از شیوه‌های علمی امکان‌سنجی شده است.