محیط­هایی که کودک در آن حضور می­یابد در شکل­گیری شخصیت، رفتار کودک و رشد همه جانبه او مؤثر­است.  محققان نتیجه گرفته­اند که تجربیات تفریح ​​و بازی در آماده­سازی کودکان برای تلاش، حل­مسئله و انجام فعالیت­های خلاقانه موثر­است. در محیط­های بازی کودکانه فعلی، فضاهایی داریم که فرصتی در اختیار کودک قرار نمی­دهند که خود تفکر­کند و پرسشگر­باشد و از محیط بیاموزد. این پژوهش، محیط بازی کودکان ۶ تا ۱۲ سال را مورد بررسی قرار­داده و به این مسئله می­پردازد که کودکان چه نیازهایی در این محیط­ها داشته و راهکارهای طراحی محیطی مطلوب جهت بازی­کردن و سرگرمی­های مورد­علاقه کودکان چیست که این فضای بازی در ارتقاء خلاقیت کودک نیز مؤثر­باشد؟ برای دستیابی به اهداف مذکور از روش پژوهش آمیخته استفاده شده است و نقاشی ۶۰ کودک ۶ تا ۱۲ ساله (پندار کودک از فضای بازی مورد علاقه خود) در دو گروه دختر و پسر، به همراه مشاهدات انجام­شده در رفتار کودکان، در محیط نرم­افزاری Atlas­ Ti مورد ارزیابی و تحلیل قرار­گرفته­است. نتایج به­دست­آمده، حاکی از آن ­است که کودکان در پندار خود محیط ­بازی مورد­علاقه خود را چطور ترسیم می­کنند که با در­نظر­گرفتن این نیاز­ها و ادغام آن با راهکارهای استخراج شده از تحقیقات پیشین در زمینه ارتقاء خلاقیت کودکان، می­توان راهکارهای طراحی فضای بازی کودک در­جهت ارتقاء خلاقیت آن­ها پیشنهاد­داد تا سبب ایجاد محیطی مطلوب­تر فضای بازی کودکان شد. این راهکارها شامل توجه به حضور عناصر­طبیعی (طبیعت)، حیوانات، مبلمان، دید و منظر، جزئیات­بصری، فضاهای متنوع (باز، نیمه باز و بسته)، بازی­های متنوع (فردی و گروهی)، توجه به گروه سنی و جنسی و فراهم آوردن شرایط آزادی برای کودکان است.