از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر تحول در شهرها، ارزش اقتصادی و نمادینی است که صنایع فرهنگی آنها را به ارمغان آورده است. شهر و خصوصاً مراکز تاریخی آن، به نوبه خود، همچون مجموعه‌ای از منابع فرهنگی عمل می‌کنند که عرصه‌های خلاقانه‌ای برای تولید و مصرف فرهنگی، زمینه‌های رقابت با هریک از دیگری، افزایش جذابیت شهر در سرمایه‌گذاری بالقوه و بهبود تعامل با جوامع محلی و ایجاد مکان خاطره‌‌انگیز را فراهم می‌کند. علاوه‌ بر اینها، توانایی این بخش در رشد شهر می‌تواند شاخص مهمی در ظرفیت‌های نوآورانه بخش‌های دیگر شهر و اقتصاد گسترده آن در سطح منطقه‌ای و ملی باشد.
محله‌های فرهنگی مبتنی‌بر نوآوری، انعطاف‌پذیری، ایده‌پروری و تغییرپذیری درعین حفاظت ارزش‌های تاریخی متداوم می‌توانند راهنما و شاخصی مفید برای مجموعه‌ای از تحولات گسترده و مؤثر بر اقتصاد محله و شهر و توسعه صنایع خلاق را فراهم کنند. ازاین‌رو، توسعه صنایع خلاق ازطریق راهکار ایجاد مناطق خلاق و فرهنگی به‌عنوان کلیدی برای توسعه منطقه و تغییر چشم‌انداز محله‌های تاریخی، مهم‌ترین ضرورت این مقاله است. هدف از مقاله حاضر، تبیین راهکاری در راستای توسعه اقتصاد خلاق در بافت‌های تاریخی با تأکید بر بن‌مایه‌های فرهنگی و تاریخی و همچنین تبیین راهبردی خلاقیت‌مدار، برای نیل به تکوین نظام یکپارچه بازآفرینی شهری و کسب هویتی جدید و ارتقای تصویر شهر در عرصه‌های رقابت بوده؛ که با روشی کیفی و شیوه‌ای توصیفی و تحلیلی مبتنی‌بر مرور اسناد و مدارک و تبیین در نمونه‌موردی به آن پرداخته شده است. درنهایت مقاله، محرک‌های تبیین محله فرهنگی درون بافت‌های تاریخی را در نمونه مورد مطالعه، لاله‌زار، پیشنهاد می‌دهد.