با اینکه امروزه تکنولوژی‌ها و روش‌های نگهداری منجربه حفاظت بهتر از اشیای شیشه‌ای تاریخی و فرهنگی شده است؛ همچنان به توسعه‌ روش‌های کم‌خطر در اقدامات حفاظتی نیازمندیم. هدف از این تحقیق، تشریح فرایند استفاده از فن‌آوری‌های نمونه‌سازی سریع از جمله: اسکنر و چاپگر سه‌بعدی برای بازسازی بخش‌های مفقود آثار شیشه‌ای و همچنین تعیین مزیت‌ها و معایب روش پیشنهادی نسبت به روش‌های معمول (مانند قالب‌گیری از بخشی مشابه قسمت مفقود و ریخته‌گری آن با رزین) جهت به‌کارگیری آن در مرمت و بازسازی شیشه‌های تاریخی است. درراستای بررسی فنّاوری‌های معرفی‌شده، یک نمونه شیشه‌ مطالعاتی دارای نقوش برجسته که بخشی از آن مفقود بود، انتخاب گردید و با کمک اسکنر لیزری، نقشه‌های سه‌بعدی از سطح نمونه‌ و تبدیل آن به داده‌های قابل‌استفاده برای چاپگر سه‌بعدی تهیه شد. در ادامه، با بهره‌گیری از روش تحقیق تجربی در قالب نمونه‌سازی، نمونه‌های بازسازی‌شده، آزمون‌های عملی و هم‌سنجی سیستم‌ها، قطعه‌ مفقود و چاپ سه‌بعدی‌شده تحلیل شد و سپس به شیشه اصیل وصالی گردید. نتایج این تحقیق نشان داد، استفاده از فنّاوری‌های مدل‌سازی سریع به‌عنوان روشی نو می‌توانند تا حد زیادی در رفتار کم‌خطر حفاظتی نسبت به شیشه‌های باستانی مفید باشند. چراکه از مزیت‌هایی از قبیل: سرعت و دقت در بازسازیِ قطعات مفقود، تکثیر تمامی اثر به تعداد دلخواه، اندازه‌برداری غیرتماسی ابعاد اثر با دقت و سرعت بالا، امکان ارسال فایل نرم‌افزاری قطعه‌ مفقودشده به دیگر مراکز پژوهشی، امکان ساخت قطعه‌ مفقود به شکل اولیه و به‌صورت کاملاً مشابه یا متفاوت با قطعه‌ اصلی، امکان اتصال موقت قطعه‌ ساخته‌شده به بدنه اصلی اثر که اصل برگشت‌پذیری در حفاظت را پوشش می‌دهد، برخوردارند. ازجمله محدودیت‌های این روش‌ها: تک‌رنگ بودن فعلی قطعه‌ چاپ‌شده، محدودبودن جنس و شفافیت رشته‌های پلیمری مورداستفاده جهت ساخت قطعه، خطاهای ابزاری در مرحله‌ اسکن و چاپ سه‌بعدی و همچنین نیاز به اپراتور ماهر برای بازسازی سطوح مفقودشده در نرم‌افزار سه‌بعدی‌است.