logo
شماره هاي اتي                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه هنر اصفهان ، hnooraie@gmail.com
2- دانشگاه هنر اصفهان
چکیده:   (2 مشاهده)
فرسودگی بافت‌های شهری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین معضلات عصر حاضر در شهرها مطرح است، به‌طوری که با گذشت زمان و تغییر نیازهای زیستی، اجتماعی، شناختی و اقتصادی، بافت‌های قدیمی که در زمان خود کارآمد بوده‌اند، اکنون دیگر قادر به پاسخگویی به نیازهای جدید نیستند و با مشکلاتی همچون مسائل اجتماعی- اقتصادی، زیست‌محیطی، فرسودگی ساختاری و مشکلات دسترسی مواجه‌اند؛ به همین سبب،  امروزه بافت‌های فرسوده‌ی شهری به چالشی بزرگ برای مدیریت شهری تبدیل شده است. از این رو، نیاز به رویکردهای نوین در بازآفرینی و بهبود این بافت‌ها جهت ارتقاء کیفیت زندگی شهری و سازگاری با شرایط جدید بیش از پیش احساس می‌شود. در این میان، بازآفرینی فرهنگ‌مبنا با تأکید بر مولفه‌ها و بازنمود‌های فرهنگی، به‌عنوان راهکاری نوآورانه و اثربخش برای حل این مشکل روزافزون مطرح شده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی بافت‌های فرسوده شهر باغبهادران برپایه‌ی رویکرد بازآفرینی فرهنگمبنا، از نوع توصیفی- تحلیلی میباشد. سنجه‌های استخراج شده از مبانی نظری و تجربی توسط دادههای کتابخانهای، مشاهدهای و پرسشنامهی محقق ساخته جمعآوری شده است. نتایج حاصل از تحلیل 347 پرسشنامه به کمک نرمافزار SPSS24 و تخصیص امتیاز وزنی به هریک از مولفه‌ها و سنجهها با استفاده از روش بهترین- بدترین نشاندهنده‌ی آن است که در بین بافت‌های فرسوده سه‌گانه شهر باغبهادران، بافت فرسوده محله‌ی باغبهادران با کسب بالاترین امتیازات در مولفههای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، زیست‌محیطی و حمل‌ونقل در جایگاه نخست و دارای بیشترین ظرفیت برای بهره‌گیری از رویکرد بازآفرینی فرهنگ‌مبنا میباشد؛ وجود بناهای تاریخی ارزشمند نظیر چهاربرج، نزدیکی به رودخانه و دسترسی مناسب به آن، از جمله عواملی هستند که این پتانسیل را تقویت می‌کنند. بافت فرسوده محله‌ی دورباط در جایگاه دوم و بافت فرسوده محله‌ی ملک آباد در جایگاه سوم با پتانسیل کمتر قرار دارند.
شماره‌ی مقاله: 188
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: معماري و شهرسازي

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.