1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) ، ghasemisichanimaryam@gmail.com
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
4- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
چکیده: (2 مشاهده)
جهان امروز، ترکیبی از نظم و بینظمی است و معماری در آن، یک دیسیپلینِ متنیِ خودارجاع و غیرقابل پیشبینی بر لبه نظم است؛ که لزوماً معنایش را از زمینهای که در آن تولید شده نمیگیرد؛ بلکه متنی سرشار از تضاد و معانی بیثبات است؛ که در آشوب و آشفتگی و پیچیدگی کثرت و وحدت عوامل دخیل در وسعت قلمرو معماری، جستوجو میگردد و با قالبریزی دوباره تمامی کنشها و واکنشها، جلوهای از معاصریت را آشکار میکند؛ که حاصل دیالکتیک هویت خود و دیگری است. این پژوهش، با هدف تحلیل و تأویل هویت معماری معاصر ایران بر مبنای پستمدرنیته و تفکر انتقادی، در تحلیلی تاریخی تفسیری به روش کیفی و بهرهگیری از رهیافت نظریه داده بنیاد، به دنبال انتخاب بهترین پاسخ برای این پرسش است که دیالکتیک هویت چگونه میتواند به مثابه رویکردی انتقادی بر بازشناسی معماری پستمدرن به ویژه در دوره معاصر ایران تأثیر داشته باشد؟ بدین منظور، دادهها در قالب مصاحبههای نیمه ساختاریافته، گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، و پاسخها در مصاحبه 17ام، به بالاترین سطح اشباع نظری رسیده است. میانگین توافقِ 90.37 درصد، نشان از قابلیت اعتماد نسبتاً کامل، و پوشش سطح معیار بیش از 0.6 کاپا، قابلیت اعتبار را ایدهآل توصیف میکند. بنابراین، شاخص کیفیت تحقیق، مورد قبول و روایی و پایایی، مورد تأیید و نتایج ـ با بررسی معیارهای باورپذیری، انتقالپذیری، تأییدپذیری و اطمینانپذیری ـ قابل ارزیابی و تفسیر میباشد. یافته¬ها نشان میدهند پیامد جمعبندی متغیرهای علّی در شرایط میانجی وضعیت موجود، رویدادی را رقم میزند؛ که در گفتمانی تاریخی میان بازخوانی آنچه هست و بازنمایی از آنچه که باید باشد، به صورت سلبی (نه ایجابی)، در خوانشی واقعگرایانه از یک رئالیسم انتقادی، در حال «شدن» است و در ارزیابی خودانعکاسی از تفسیری بازخوردی، نحوه «بودن» را تعیین مینماید؛ حال آنکه ـ خود ـ نامعین است.
شمارهی مقاله: 191
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي