1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشگاه تربیت مدرس ، ansari-m@modares.ac.ir
چکیده: (2 مشاهده)
طبقهبندی و به طور خاص گونهشناسی، روشی علمی برای احاطه کامل و دقیقتر بر موضوعات مختلف است؛ فرآیندی که نتیجه آن میتواند به تولید و تبیین مفاهیم در حوزه نظر و عمل کمک کند. با این وجود اگر فرایند گونهشناسی به درستی و با رعایت ملاحظات خاص خود انجام نگیرد نه تنها کارایی خود را از دست داده، بلکه موجب بروز ابهاماتی اساسی میشود که شناخت مقوله مورد نظر را دشوارتر از پیش میسازد. باغ ایرانی از برجستهترین و قدیمیترین مظاهر پرداخت منظر در طول تاریخ تمدن بشری است که محصول تعامل فرهنگی و تاریخی انسان با طبیعت میباشد. این پدیده شگرف در تاریخ هنر و معماری، با وجود حفظ ارکان اصلی و مفاهیم بنیادین خود، به شیوههای متنوعی طراحی و اجرا شده است. همین امر موجب شده است تا بخشی از مطالعات تاریخی باغ ایرانی معطوف به شناخت انواع آن شود. باغ ایرانی تاکنون در دستهها و گونههای مختلف طبقهبندی شدهاست؛ این طبقهبندیها بهرغم تعدد و تنوع، نارساییها و شبهات قابل توجهی دارند. با توجه به اهمیت شناخت ابعاد مختلف باغ ایرانی، پژوهش حاضر به دنبال آن است که در ابتدا، طبقهبندی و گونهشناسیهای مختلف ارائه شده توسط پژوهشگران و مورخان ایرانی و غیرایرانی را جمعآوری کرده و سپس به دلیل حساسیتهای خاص فرآیند گونهشناسی و با هدف آشکار ساختن ابهامات، نارساییها و ایرادات احتمالی، آنها را بررسی نماید. به این منظور ابتدا تمامی کلیدواژههای مرتبط با هدف پژوهش در منابع کتابخانهای و بانکهای اطلاعاتی مورد جستوجو قرار گرفت و اسناد مرتبط با آن استخراج شدند. در گام بعد آرای تمامی صاحبنظران ایرانی و غیر ایرانی در قالب منابع مکتوب و ثبت شده، جمعآوری شدند و سپس فراتحلیل آن از طریق فرآیند سنتزپژوهی، مطابق با الگوی شش مرحلهای روبرتس انجام شد. در ادامه نیز هر یک از طبقهبندیها مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین در گام بعدی، کلیه نتایج به صورت یکپارچه با هدف شناخت چارچوب عملیاتی تحلیل شدند. پس از بررسی طبقهبندیها و همچنین تجزیه و تحلیل یافتهها، نتایج نشان میدهد که طبقهبندیهای انجام شده، در شاخصهایی نظیر رویکرد معیارشناسی، معیار، راهبرد، دورههای مورد مطالعه و تعداد طبقات با هم تفاوت دارند.
شمارهی مقاله: 187
نوع مطالعه:
مروري |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي