logo
شماره هاي اتي                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، mohsenzadeh2500@gmail.com
چکیده:   (7 مشاهده)

 در بیشتر پژوهش­ های باستان شناختی ایران، بناهای باستانی اغلب از نقطه نظر توصیف ساختارهای معماری و کارکرد و کاربری، بررسی شده­ اند، اما از نقطه نظر دانش مهندسی سازه، کمتر به این بناها پرداخته شده است که بناهای دوران تاریخی نیز از این امر کلی مستثنی نیستند. از مهمترین وجوهی که در ارتباط با بررسی یک بنای باستانی می­ توان نام برد، مطالعات سازه ­ای آن اثر است. انجام مطالعات سازه ­ای در ارتباط با مدل سازی رایانه ­ای و سرانجام تحلیل سازه ­ای بنای مورد نظر، بسیار مهم و حائز اهمیت است. یکی از جنبه­ های مهم در مطالعات سازه ­ای، شناخت و بررسی مواد و مصالح به ­کار رفته در بناهاست. بررسی مواد و مصالح ساختمانی بناهای باستانی در بحث­ های مربوط به مرمت و بهسازی این بناها، اهمیت بسزایی دارد. در این راستا به بررسی نمونه سنگ و نمونه آجرهای به ­دست آمده از محوطه کاخ خسرو قصرشیرین که یکی از معروف­ترین محوطه ­های منسوب به دوره شاهنشاهی ساسانی است، پرداخته­ ایم. این پژوهش مبتنی بر 1- مطالعات کتابخانه­ ای، 2- بررسی­ میدانی و  3- مطالعات آزمایشگاهی به شیوه توصیفی- تحلیلی است. مطالعات آزمایشگاهی شامل آزمایش­های مقاومت فشاری و آزمون جذب آب بوده که روی دو نمونه آجر و یک نمونه سنگ محوطه کاخ خسرو صورت گرفته است. در مبحث مطالعات سازه ­ای، آزمایش مقاومت فشاری و آزمون جذب آب از مهمترین معیارهای ارزیابی کیفیت و تعیین استحکام و پایداری آجر و به طورکلی مصالح است. محوری ­ترین پرسشی که در این پژوهش به آن پاسخ داده شده، این است که کیفیت مصالح ساختمانی به کار رفته در کاخ خسرو بر اساس آزمایش­های صورت گرفته، چگونه است؟ نتایج حاصل از آزمایش­های مقاومت فشاری و جذب آب بر روی آجرها، بیانگر کیفیت نسبتاً مناسب و قابل قبول آنهاست و همچنین آزمایش مقاومت فشاری روی نمونه سنگ، استحکام بالای آن را نشان می­ دهد که این مصالح (آجر و سنگ) توسط معماران آن دوره برای ساخت کاخ یا عمارت خسرو مورد استفاده قرار گرفته است.
شماره‌ی مقاله: 179
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مرمت

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.