شماره هاي اتي
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکترای معماری، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران
2- استادیار گروه معماری، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران. ،asadolasad75@gmail.com
3- استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- استادیار گروه معماری، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران. ،
3- استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
چکیده: (215 مشاهده)
در بسیاری موارد نوآوریهای فناورانه در معماری نتیجه انتقال فناوری بدون در نظر گرفتن ماهیت تکنولوژی است. استفاده از فناوری دیجیتال در معماری به معنای فراموشی فرهنگ نیست. بلکه تعامل فرهنگها بایکدیگر و نوعی تبادل فرهنگی در بین جوامع از طریق ساختار و روند طراحی معماری در قرن معاصر است. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تکنولوژی دیجیتال در الویت بندی شاخص های طراحی فرهنگ معماری ساختمانهای معاصر ایران در شهر تبریز است. روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و جامعه آماری تحقیق 20 نفر از خبرگان معماری می باشد. برای پایای سوالات از آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش آنتروپی شانون به همراه تکنیک تاپسیس و تاپسیس فازی عددی بکارگرفته شد. نتایج نشان داد. در بین معیارها، معیار کارکردی با امتیاز 371/0 دارای رتبه اول، معیار ادراکی با امتیاز 330/0 رتبۀ دوم و معیار مفهومی با امتیاز 299/0 دارای رتبه سوم می باشد. و همچنین یافته‌های بدست آمده از دو تکنیک تاپسیس و اف تاپسیس(فازی عددی)، نشان دادند هرچند تفاوتهای خیلی کمی بین نتایج هر دو تکنیک وجود داشت. اما در هر دو مدل بترتیب برج تجارت جهانی رتبه اول بدست آورد و بعد از آن برج بلور، هتل پارس، برج شهران و مرکز تجاری اطلس بترتیب رتبه‌های دوم، سوم، چهارم و پنجم را بدست آوردند. در نتیجه کارکرد فناوری در بسترجهانی شدن و عصر ارتباطات به هیچوجه نمیتواند به معنای نابودی فرهنگ در معماری باشد. ارتباطات نمیتواند از بین برنده باشد. اشکال اصلی که در ذهن بشر از تحولات فناوری در بستر جهانی شدن ایجاد شده این است که فرهنگ غالبی به وجود میآید که بشر توان مقابله با آنرا ندارد.
شماره‌ی مقاله: 137
واژه‌های کلیدی: "، تکنولوژی"، "، معماری دیجیتال"، "، فرهنگ معماری"، "، ساختمان معاصر"، "، شهر تبریز"، .
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |