فرسودگی تدریجی بافت­های تاریخی ایران مجریان، طراحان و مردم را ملزم به استفاده از رویکردهای احیاء و بازآفرینی کرده است. ترکیب بازآفرینی با گردشگری خلاق و فرهنگ درآمد تضمین شده­ایی در طولانی مدت برای احیاء به ارمغان می­آورد. شناخت پارادیم­ها و اصول مشترک بین دو رویکرد با تاکید داشتن بر زمینه­ی فرهنگی در فضاهای شهری مانند محورهای فرهنگی حائز اهمیت است. 
هدف پژوهش سنجش اثرشاخص­های مشترک دو رویکرد در خیابان­ها و محورهای فرهنگی موجود در بافت­های تاریخی اصفهان است. به همین منظور دو سوال اساسی مطرح می­شود؛ شاخص­های موثر از منظر رویکرد گردشگری خلاق در جهت بازآفرینی بافت تاریخی شهر اصفهان از طریق محورهای شهری کدام است؟ و دیگر آن­که چه شاخص­هایی بیشترین و کم­ترین وزن را در محورهای فرهنگی- گردشگری اجرا شده­ به خود اختصاص داده­­اند؟
غایت تحقیق کاربردی است. داده­های پژوهش حاصل از مطالعات اکتشافی و کتابخانه­ایی است. توصیف داده­ها از طریق مطالعات کیفی است و تحلیل آن بر اساس روش­های کیفی است. نوع پژوهش کیفی است و شامل روش­هایی مانند مصاحبه و تحلیل کیفی اسناد است و نتیجه به صورت کیفی ارائه گشته است. دستاورد­های پژوش نشان می­دهد که هم­افزایی گردشگری خلاق در اشکال سخت افزار خلاق، نرم افزار خلاق، سازمان­های خلاق با استراتژی­های بازآفرینی فرهنگ- مبنا مانند گردشگری، رویداد مداری، برند سازی می­تواند متضمن احیای بافت تاریخی در طولانی مدت شود. پدیدار شدن اثر هم افزائی این دو رویکرد در فضای­های شهری را می­توان در خیابان­ها و محور­های فرهنگی جست­وجو کرد و فرهنگ نیز  به عنوان موتور محرکه­­ی توسعه در فضاهای شهری عمل می­کند. چهل شاخص برای سنجش کیفیت محورهای فرهنگی در چهار بعد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی استخراج شده است. بر اساس یافته­ها، سنجش اثر هر شاخص به صورت کیفی با تاکید بر فرهنگ نشان داد که بعد اجتماعی و اقتصادی از ضعف­های آشکار­تری نسبت به دو بعد کالبدی و زیست محیطی برخوردار است.

واژه‌های کلیدی: بازآفرینی فرهنگ- مبنا، گردشگری خلاق، محورهای فرهنگی

متن کامل [PDF 653 kb]   (229 دریافت)