1- دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
2- دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران ، mehdizadeh@iust.ac.ir
چکیده: (448 مشاهده)
به دلیل گسترش آپارتماننشینی در سالهای اخیر، ضرورت انجام مطالعاتی که به شناسایی مولفههای موثر بر آسایش و سلامت ساکنین در ساختمانهای مسکونی بپردازد، افزایش یافته است. بیشتر پژوهشها عناصر چهارگانهی آسایش حرارتی، صوتی، بصری و کیفیت هوا را مهمترین عناصر موثر بر کیفیت محیط داخلی میدانند و مدلهای وزنی مختلفی برای این عناصر تهیه شده است. با این حال این پژوهشها بیشتر در کاربریهای غیر از مسکونی صورت گرفته است و گسترش نتایج این پژوهشها به سایر مناطق جغرافیایی قابل قبول نیست. هدف پژوهش حاضر تهیه مدل وزنی ضرایب تاثیر مولفههای محیطی موثر بر کیفیت محیط داخلی در آپارتمانهای مسکونی در ایران و بررسی تفاوتهای این مدل با سایر مدلهای موجود است.
در مرحله اول مرور ادبیات پژوهش به منظور مطالعهی مدلهای وزنی مولفههای کیفیت محیط داخلی و شناسایی معیارهای موثر انجام شد. در مرحله دوم برگزاری پنل دلفی خبرگان به منظور ارزیابی معیارهای پژوهش انجام شد و در مرحله سوم وزن دهی معیارها توسط روش بهترین بدترین فازی (FBWM) صورت گرفت.
نتایج تحقیق مدل وزنی ضرایب تاثیر چهار دسته معیار و 18 زیرمعیار محیطی بر ادراک کیفیت محیط داخلی را ارائه میدهد. یافتهها مولفهی حرارتی را به عنوان پراهمیت ترین معیار و شرایط روشنایی، کیفیت هوا و شرایط صوتی را در ردههای بعدی دسته بندی کرد. قیاس نتایج بدست آمده با سایر مدلهای وزنی نشاندهندهی تفاوت نتایج در زمینههای مختلف جغرافیایی و فرهنگی و کاربریهای مختلف است. بر این اساس کیفیت صوتی در کاربری مسکونی پایینترین وزن را دارد درحالی که در کاربری اداری بیشترین تاثیر را در آسایش افراد دارد. همچنین کیفیت هوا در کاربریهای اداری و آموزشی در اولویت بالاتری از کاربری مسکونی قرار دارد و قرار گیری مولفهی بصری در ردهی دوم نشان دهندهی اولویت بیشتر شرایط روشنایی در ساختمانهای مسکونی است.
شمارهی مقاله: 166
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي