شماره هاي اتي                   برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه هنر اصفهان ، m.azimi@aui.ac.ir
2- دانشگاه هنر اصفهان
چکیده:   (198 مشاهده)
امروزه به دلیل تحولات جوامع، اکثر افراد در بخش­های اداری و دفتری مشغول به کار هستند. همین امر اهمیت طراحی فضاهای اداری را بیش از پیش آشکار می­سازد. مطالعات نشان می­دهد، طراحی محیط های اداری مطلوب و مناسب، رضایت کارکنان و انگیزه ایشان را افزایش می­دهد و تاثیر بسزایی بر بازدهی و کارایی افراد دارد. بدین ترتیب انجام پژوهش هایی در جهت تبیین ترجیحات کاربران فضاهای اداری در جهت افزایش کیفیت محیطی، بسیار ضروری است.  از طرفی مفاهیمی همچون «کیفیت محیطی» و «ترجیحات کاربران»، به شرایط اجتماعی و فرهنگی هر جامعه ای وابسته است و شایسته است پژوهش­های بیشتری در این رابطه در ایران انجام شود.
روش انجام پژوهش در مطالعات حوزه ترجیحات کاربران، معمولا به وسیله پیمایش و جمع‏آوری داده‏های کمی، از گروه‏های هدف می‏باشد. در این پژوهش مرحله جمع‏آوری اطلاعات از طریق بررسی مطالعات پیشین و استخراج عوامل اصلی و همچنین گردآوری اطلاعات از طریق طراحی پرسشنامه در طول انجام پژوهش، انجام گرفت. گروه هدف در پرسشنامه طراحی شده، کارکنان فضاهای اداری در ایران هستند و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می­باشد.
نتایج پژوهش نشان می دهد که کیفیت های مختلف محیطی در فضای اداری از نظر کارکنان این محیط ها دارای ارزش متفاوت و معنا دار است و می توان آنها را به ترتیب اهمیت رتبه بندی نمود. طبق یافته­های حاصل از بخش کمی پژوهش، عوامل «وجود نور طبیعی»، «داشتن آرامش و امنیت محیطی در چیدمان و فضای داخلی»، «تمیزی و مرتب بودن محیط کار»، «وجود سبزینگی، درختان و گیاهان در محیط کار» و «زیبایی محیط کار» از نظر کاربران ایرانی محیط­های اداری، به ترتیب دارای بیشترین اهمیت و اولویت هستند. در مقابل عوامل «امکان دیدن و مشاهده همکاران در زمان کار»، «تنوع و گوناگونی در فضاها و مبلمان داخلی» و «امکان تغییر مبلمان و فضای کار با توجه به سلیقه شخصی» از نظر کاربران ایرانی، به ترتیب دارای کم­ترین اهمیت و اولویت هستند.
 
شماره‌ی مقاله: 142
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: معماري و شهرسازي

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.