1- دانشگاه هنر اصفهان ، delvanqobadi@gmail.com
2- دانشگاه هنر اصفهان
3- دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده: (670 مشاهده)
در حوزه حفاظت و مرمت اشیاء تاریخی و فرهنگی، اهمیت آثار تاریخی پارچهای بر کسی پوشیده نیست. پارچههای پنبهای تاریخی بخاطر ساختار آلی سلولزی در معرض اکسایش خودبخودی نیز قرار دارند و حتی در محیط ایزوله نیز فرایند تخریب متوقف نخواهد شد. نگهداری آثاری چنین حساس در شرایط نامطلوب انبار موزه، تخریب را سرعت بخشیده و چنانچه بتوان روشهایی برای کاهش سرعت تخریب سلولز یافت، کمک بزرگی به حفاظتگران این حوزه در نگهداری مطلوب این آثار خواهد کرد. روند تخریب سلولز علاوه بر تغییرات بصری که حاکی از تغییرات و فعل و انفعالات شیمیایی در ساختار بسپار سلولز است، با بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی سلولز نیز قابل ردیابی است موضوع استفاده از آنتیاکسیدانها در حفاظت مواد از اکسایش در بسیاری از صنایع همچون صنایع نساجی، شیمیایی، پلیمر، غذایی و دارویی مطرح بوده و پژوهشگران به بررسی تأثیر مواد مختلف در کاهش روند اکسایش و تخریب کالاهای صنایع بیان شده، اقدام می نمایند. با توجه به کاربرد گسترده توکوفرول(ویتامین E) در زمینههای نساجی، پلیمر غذایی و دارویی، در این پژوهش، کوشش شد با بررسی معایب و مزایای این ماده آنتیاکسیدان در حفاظت آثار پارچهای پنبهای تاریخی، مناسبت آن مورد ارزیابی قرار گیرد. در راستای دستیابی به این هدف، لازم است اثربخشی آن در کاهش سرعت اکسایش سلولز با گذشت زمان و تأثیرات تخریبی آن در پارچههای پنبهای ارزیابی شود. روش پژوهش براساس تحلیلی- مقایسهای و شیوه گردآوری دادهها از طریق آزمایشهای مربوطه نظیر تهیه طیف مادون قرمز- انعکاس کلی تضعیفشده، تعیین میزان مقاومت کششی، رنگسنجی و pH بودهاست. مراحل انجام این پژوهش بدین گونه بود که پارچههای پنبهای پیرسازی شده با غلظتهای مختلفی از توکوفرول تیمار شدند و قبل و بعد از پیرسازی تسریعی مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که ماده مذکور تأثیر تخریبی بر سلولز نداشته و برای استفاده به عنوان آنتیاکسیدان در پارچههای پنبهای تاریخی قابل استفاده است.
شمارهی مقاله: 2
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مرمت