سال 13، شماره 35 - ( پاییز 1402 )                   جلد 13 شماره 35 صفحات 86-69 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ ‎ 10.52547/mmi.2245.14011018

XML English Abstract Print

الگوی مناسب ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی در ایران
عرفان پاکزاد* 1، احمد شاهیوندی2 ، کیومرث ایراندوست3
1- دانشگاه هنر اصفهان ، e.pakzad.k@gmail.com
2- دانشگاه هنر اصفهان
3- دانشگاه کردستان
چکیده:   (1614 مشاهده)
پدیده‌ی اسکان غیررسمی اکنون در اکثر شهرهای بزرگ و متوسط کشور در صدر چالش‌های مدیریت شهری قرار گرفته است. با وجود اقدامات صورت گرفته در دهه‌های اخیر، هنوز تغییر شگرفی در کیفیت زندگی ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی صورت نگرفته است. پژوهش حاضر با هدف انتخاب الگویی جامع برای ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی در ایران، به بررسی رویکردهای نوین مواجهه با اسکان غیررسمی پرداخته است. بعد از بررسی منابع متعدد، 42 دیدگاه مطرح شده بعد از توانمندسازی، شناسایی شده است. سپس با کمک روش کیفی نظریه زمینه‌ای و استفاده از کدگذاری‌های باز، محوری و مرکزی، 5 نوع دسته‌بندی مختلف برای این دیدگاه‌ها تعریف شده است. دسته‌بندی بر اساس ماهیت که همان سلسله مراتب مفهومی است و شامل پارادایم، نظریه، رویکرد، راهبرد، الگو و برنامه است، مبنای انتخاب قرار گرفته است. بر مبنای اولویت این پژوهش، از میان 6 دسته‌ی مفهومی، الگو برای ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی انتخاب شده است. از میان 15 الگوی شناخته شده، 7 الگو که در تقسیم بندی بر اساس جامعیت، در دسته الگوهای جامع قرار گرفته‌اند با کمک Delphi-AHP  مورد آزمون قرار گرفته‌اند. بدین منظور از نمرات انتسابی 24 متخصص بر اساس 7 معیار، استفاده شده و بعد از اجرای دقیق تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، الگوی ارتقابخشی درجا به عنوان مناسبترین رویکرد برای ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی انتخاب شده است. همچنین الگوی مسکن همکارانه به عنوان الگوی انتخابی دوم و الگوی راهبرد توسعه شهری به عنوان الگوی انتخابی در شرایط هموزن بودن معیارها نیز دارای ظرفیت‌های زیادی برای ساماندهی اسکان غیررسمی در ایران هستند.
شماره‌ی مقاله: 5
واژه‌های کلیدی: اسکان غیررسمی، توانمندسازی، ارتقاءبخشی، نظریه زمینه‌ای، تحلیل سلسله مراتبی دلفی
متن کامل [PDF 522 kb]   (29 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: معماري و شهرسازي
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.