فضای بازی از جمله فضاهای مورد علاقه­ی کودک است که بر حالات روانی کودک تأثیر می­گذارد و طراحی مناسب این محیط­ها می­تواند سبب ارتقاء هوش هیجانی در آنان گردد. هوش هیجانی ظرفیت یا توانایی سازماندهی احساسات و عواطف خود و دیگران، برای برانگیختن خود و کنترل موثر احساسات خود و استفاده از آن­ها در روابط با دیگران است. هدف اصلی مقاله حاضر، طراحی فضایی برای بازی کودکان با تأثیرپذیری از عواملی نظیر محیط طبیعی و مصنوع با تاکید بر ارتقاء بهره­های هوش­های هیجانی و اجتماعی در سال­های اولیه زندگی کودکان است و به این مسأله می­پردازد که کودکان چه نیازهایی در این محیط­ها داشته و آیا می­توان با ارائه الگوی فضایی خاص، محیطی مطلوب جهت افزایش هوش هیجانی کودکان به­وجود آورد. برای رسیدن به هدف مذکور، با استفاده از پژوهش آمیخته، بررسی 100 کودک در دو گروه (کودکانی که محیط بازی را تجربه و کودکانی که بازی در چنین محیط­هایی را تجربه نکرده­اند)، به همراه پرسش­نامه هوش هیجانی بار_آن¹ و همچنین پرسش­نامه­ای در ارتباط با تأثیر معماری و محیط بازی بر عملکرد و دقت کودک و مشاهدات در محیط نرم­افزار Spss مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به­دست آمده، حاکی از آن است که کودکان در هر دو گروه، دارای نیاز مشترک می­باشند که با در نظر گرفتن این نیازها و ادغام آن با راهکارهای استخراج شده از تحقیقات پیشین در زمینه رفع کمبودهای موجود در محیط­های بازی کودکان، می­توان راهکارهایی خاص، برای طراحی فضای بازی کودکان پیشنهاد داد که سبب ایجاد محیطی مطلوب­تر در جهت رشد هوش هیجانی و اجتماعی گردد. اهم این راهکارها شامل انعطاف­پذیری محیط کالبدی، تنوع فضایی، تزئینات و مبلمان مناسب و دید به محیط طبیعی می­باشند، که با بکارگیری این معیارها، فضاها را به گونه­ای طراحی نمود، که هوش هیجانی و اجتماعی در کودکان ارتقاء یابد.

واژه‌های کلیدی: کودک، فضای بازی، نیازهای کودکان، مهد کودک، هوش هیجانی و هوش اجتماعی.