حضورپذیری مردم در یک فضای عمومی، بسیاری از مسائل از جمله حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ... مرتبط با آن فضا را تحت‌ تأثیر قرار داده و عامل اصلی در تعیین میزان موفقیت آن فضا به‌شمار می‌رود. از سویی، هر فضای شهری از طریق لبه‌های خود با محیط پیرامونی آن در ارتباط است که در این خصوص پیوستگی فضایی در لبه‌ها، عامل اصلی در تعیین نوع و شکل ارتباط با فضای پیرامونی است. بنابراین، پیوستگی فضایی در ورودی‌های یک مجموعه شهری به‌عنوان جزئی از لبه می‌تواند تأثیر به‌سزایی در افزایش حضورپذیری در آن مجموعه داشته باشد. با این توضیح در این پژوهش، موضوع چگونگی تأثیر پیوستگی فضایی در ورودی‌های یک مجموعه عمومی شهری بر میزان تمایل افراد به حضورپذیری در آن مجموعه مورد بررسی قرار می‌گیرد که در این ‌ارتباط، مجموعه بازار سنتی شیراز به‌عنوان نمونه موردی تحقیق مدنظر قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی تحلیلی مبتنی بر ترکیب روش‌های کمی و کیفی در گردآوری و تحلیل داده‌ها است که بسته به ماهیت شاخص‌های تحلیل در بخش‌های مختلف، از روش‌های مشاهده، مصاحبه، پرسش‌نامه و نرم‌افزار Depthmap در ارزیابی ابعاد مختلف موضوع بهره گرفته شد. نتایج تحقیق در نهایت حکایت از وجود یک رابطه مستقیم میان پیوستگی فضایی در بعضی از ورودی‌های بازار و تمایل به استفاده از آن ورودی‌ها جهت حضور در بازار داشتند. همچنین تداوم کالبدی، تداوم کارکردی و تداوم بصری، از جمله ابعاد پیوستگی فضایی در ورودی‌ها هستند که مجموعه‌ این عوامل می‌توانند بر میزان حضورپذیری در یک فضای شهری (به‌عنوان‌ مثال بازار) نقش داشته باشند. 

واژه‌های کلیدی: حضورپذیری، پیوستگی، بازار سنتی شیراز

متن کامل [PDF 1411 kb]   (1832 دریافت)