سال 10، شماره 21 - ( بهار 1399 )
جلد 10 شماره 21 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نادیا قشلاقی1 
، شروین میــرشاهزاده* 2، شیرین طغیانی3 ، شادی عزیزی4
، شروین میــرشاهزاده* 2، شیرین طغیانی3 ، شادی عزیزی4
1- دانشجوی دکتری، گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2- استاد مدعو، گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران-گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، she.mirshahzadeh@iauctb.ac.ir
3- استادیار، گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد. ایران.
4- استادیار، گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استاد مدعو، گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران-گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، she.mirshahzadeh@iauctb.ac.ir
3- استادیار، گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد. ایران.
4- استادیار، گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (2480 مشاهده)
بحث انسان و بیگانگی وی در محیط‌های معاصر، به چالشی مهم در مطالعات روان‌شناسی محیط تبدیل شده است. در این راستا، جیمز ژرمه گیبسون به‌عنوان نظریه‌پرداز در زمینه مطالعات روان‌شناسی محیط، مؤلفه معنا را مطرح می‌کند و آن را به شش سطح تقسیم‌بندی کرده که ششمین سطح را نهایت پیوستگی انسان با محیط می‌داند. اما از نظر مخاطبان فضا، نگاه به این امر چگونه بوده و چه انتظاری از برقراری سطوح معنا در فضاهای آموزشی دارند؟ به‌عبارتی هدف پژوهش، تعیین سطح انتظار دانش‌آموزان از برقراری سطوح معنا و همچنین مشخص نمودن ارتباط بین افزایش سطوح و رضایت‌مندی محیطی مخاطبان اصلی این‌گونه فضاها است. روش پژوهش حاضر، اثبات‌گرایانه، با تأکید بر داده‌های کمیِ بنیان و از نوع پژوهش کمی است. در فاز گردآوری داده‌ها، روش اتخاذشده، روش پیمایشی بوده و در فاز بحث و تحلیل نیز روش پژوهش، مبتنی بر دلایل آماری و با ماهیت توصیفی تبیینی است. سطوح معنایی گیبسون و وضعیت ایده‌آل مد نظر دانشجویان، به‌عنوان دو متغیر اصلی پژوهش در نظر گرفته شده‌اند که با استفاده از ضریب پیرسون، رابطه هم‌بستگی بین این دو متغیر مشخص می‌شود. در نهایت، این پژوهش به این نتیجه می‌رسد که افزایش سطوح معنایی در فضای داخلی، اهمیت بیشتری برای مخاطبان فضا داشته و بعد از آن، حیاط، بیشترین ضریب هم‌بستگی را به خود اختصاص داده است؛ اما در فضای ورودی، افزایش سطوح معنایی، رابطه‌ای معکوس با رضایت‌مندی محیطی دانش‌آموزان دارد و آنها به دنبال افزایش سطوح معنایی در این‌گونه فضاها نیستند
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
معماري و شهرسازي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |