به‌دلیل مشکلات بازسازی بخش کمبود اشیای تاریخی شیشه‌ای در مرمت که در سه بخش: قالب‌گیری، دوغاب‌ریزی و شکل‌دهی قسمت بازسازی وجود دارد، تحقیق حاضر درپی یافتن مسیری برای حل مشکلات مذکور برآمده است. سؤال تحقیق به این شرح است: امکانات بازسازی قسمت کمبود اشیای شیشه‌ای با استفاده از چاپگر سه‌بعدی در ایران چگونه است؟ پژوهش حاضر، کاربردی و از نظر روش، تحلیلی- آزمایشگاهی است؛ و با هدف کلی ارائه روشی کارآ در این روند چاپگر سه‌بعدی را ابزاری با کمترین دخالت و تخریب و همچنین دارای دقت بالا در جزئیات به‌عنوان جایگزین روش‌های مرسوم پیشنهاد داده است. تا پیش از این، کاری متمرکز در استفاده از چاپگر سه‌بعدی برای بازسازی اشیای شیشه‌ای تاریخی انجام نشده است ازاین‌رو، پژوهش پیش‌رو دارای ایده‌ای نو است. تصمیم‌گیری در این مورد با بررسی دو روش بازسازی قسمت کمبود با روش رایج و با استفاده از فنّاوری سه‌بعدی انجام شد. روش‌های مقایسه‌شده عبارت‌اند از: روش رایج پرکردن کمبود با رزین اپوکسی و روش‌های پیشنهادی بازسازی سه‌بعدی با رزین آکریلیک، پلکسی‌گلاس و پلی‌اتیلن ترفتالات. نخست، نمونه‌هایی با روش‌های پیشنهادی بازسازی شدند و سپس برای دستیابی به روش بهتر به‌صورت آزمایشگاهی آزمون پیرسازی و تست مقاومت به سایش روی نمونه‌ها انجام گرفت. آزمایش‌های صورت‌گرفته نشان داد که رزین آکریلیک به روش چاپگر سه‌بعدی جایگزین مناسبی برای بازسازی قسمت کمبود اشیای شیشه‌ای است و پلکسی‌گلاس با روش کاهشی سه‌بعدی (لیزر و CNC) نیز، نتیجه‌ای مطلوب دارد.