پس از گذشت چند سده از عمر دانش مرمت، در دهه‌های اخیر توجه به بعد پنهان و ناملموس میراث فرهنگی جایگاه خاصی در این حوزه یافته؛ تا جایی که ادعا می‌شود میراث ملموس بدون مراجعه به میراث ناملموس نمی‌تواند وجود داشته باشد. در نتیجه حیات این دو وجه میراث به هم وابسته است. «سنتها و ابزار شفاهی شامل زبان» اولین نمود میراث ناملموس دانسته شده و با به رسمیت شناختن آن در حوزه میراث ناملموس، بعضی زبانها و قالب‌های زبانی مانند مهارت قصه‌گویی، نقالی، هنرهای نمایشی و آوازها در لیست آثار جهانی ناملموس ثبت گردیده است. 
لذا می‌توان گفت آسیب میراث زبانی بر پیکره کلی یک فرهنگ آسیب می‌رساند و به طریق اولی حیات یک فرهنگ به حیات میراث زبانی آن وابسته است. امروزه انواعی از میراث‌ زبانی در معرض خطر مانند لهجه‌ها،گویش‌ها و زبان‌ها مورد توجه قرار گرفته؛ لیکن آنچه غالباً جای خالی آن احساس می‌شود، انجام آسیب‌شناسی جامعی از تهدیدهای میراث زبانی است. لازمه آسیب‌شناسی علمی میراث زبانی، «احصاء نمودهای آن»، «تحلیل عملکرد» و «استخراج مؤلفه‌های تأثیر گذار» بر آن در حوزه میراث فرهنگی است.
 در این مقاله نمودهای مختلف میراث زبانی دسته‌بندی می‌شوند و دو عملکرد عمده میراث زبانی با عنوان «انتقال فرهنگ» و «برقراری ارتباطات انسانی در زمان و مکان» مورد بررسی قرار می‌گیرد. در ادامه با «شناسایی مؤلفه‌های تأثیرگذار در میراث زبانی»، آسیب‌های آن با روش تحلیلی-توصیفی استخراج می‌گردد. این بررسی نشان می‌دهد برای تداوم و حفظ حیات میراث زبانی بایستی منظومه کاملی از روش‌ها، روابط، سنتها و جهان بینی صیانت گردد. در انتها پیشنهاداتی جهت تداوم حیات میراث زبانی به عنوان یکی از ارکان حیاتی مؤثر در تداوم یک فرهنگ ارائه گشته است.