تمامیت، یکی از بنیادی‌ترین وجوه اخلاقی و فلسفی در حفاظت و مرمت میراث فرهنگی است و باوجود آنکه، در طول تاریخ بسیار درباره آن بحث شده، هم‌چنان به درستی و کمال تعریفی از آن ارائه نشده است. در ضرورت و اهمیت این مفهوم، همان بس که تمامیت را یکی از وجوه و ارکان پایه‌ای حفاظت میراث فرهنگی دانسته‌ و آن را در حوزه‌های متعدد میراث فرهنگی درراستای درک هرچه بهتر و اجرایی‌کردنش، جداگانه تبیین و ارزیابی کرده‌اند. این در حالی است که تمامیت در حوزه آثار و مجموعه‌های موزه‌ای، هیچ‌گاه تعریف نگردیده و برای تعریف آن تنها از تعابیر موجود در دیگر حوزه‌های میراث فرهنگی، از چشم اندازهای طبیعی گرفته تا فضاهای روستایی و شهرهای تاریخی، بهره جسته‌اند. این مبحث، به درستی آشکار می‌سازد که نمی‌توان انتظار داشت آنچه تحت عنوان تمامیت براساس مؤلفه‌های موجود در دیگر حوزه‌ها تاکنون تبیین شده است، بتواند در حوزه موزه‌های ملی و منطقه‌ای سبب ارتقای کیفیت راهبردهای حفاظتی و درک مخاطبین این آثار گردد. از این منظر، در این پژوهش که به شیوه تحلیلی- توصیفی و با هدف تبیین مفهوم تمامیت در حوزه آثار موزه‌ای و شناخت مؤلفه‌ها و زیربخش‌های معنایی این مفهوم صورت پذیرفته است، با مطالعه و تحلیل اسناد، متون و اطلاعات در سه حوزه متفاوت: اهداف و رسالت موزه‌ها و آثار موزه‌ای، مفاهیم مندرج در حفاظت مبتنی‌بر تمامیت و درنهایت، تعریف تمامیت در دیگر حوزه‌های میراث فرهنگی، استخراج مؤلفه‌های مؤثر بر مفهوم تمامیت انجام شده است. درپایان، با ارزیابی داده‌های به‌دست‌آمده در هریک از این حوزه‌ها و توجه به فصل مشترک آن‌ها، 7 مؤلفه مؤثر: نظم فضایی، تداوم معانی، دست‌نخورده بودن، سرزندگی، اصالت مواد، منزلت و حریم، پویایی محیطی و اجتماعی، به عنوان زیربخش‌های معنایی تمامیت آثار موزه‌ای معرفی شدند تا بر این اساس بتوان به درک و شناختی صحیح از تمامیت، دست یافت. همچنین، این مفهوم را در حوزه آثار موزه‌ای تبیین نمود.

واژه‌های کلیدی: تمامیت، آثار موزه‌ای، مؤلفه، مبانی نظری.

متن کامل [PDF 665 kb]   (3241 دریافت)